Dertig dagen, Annelies Verbeke (De Geus)

Alphonse is met zijn vriendin van het drukke Brussel verhuisd naar de Westhoek. Hij heeft een succesvol bedrijf, is gelukkig en een rustig goed mens. Als huisschilder komt hij bij mensen van allerlei slag over de vloer. Al snel blijkt dat hij een bijzondere gave heeft: mensen vertrouwen hem en vertellen hem hun diepste gevoelens en geheimen, waar hij zó goed op reageert dat zij hem buiten zijn werk niet met rust laten. Als hij bij toeval stuit op een groep illegale vluchtelingen ontfermt hij zich over hen. Als hij op een dag boodschappen komt brengen, zijn ze weg en brengt Alphonses afkomst (hij is Senegalees) hem in grote problemen. Ook als lezer blijf je niet onberoerd door Alphonse, het einde liet mij in verbijstering en verslagen achter. Verbekes beschrijvingen van mensen en het door de Eerste Wereldoorlog getekende West-Vlaamse landschap zijn om van te smullen. ‘Dit is de streek van de massagraven en achtergelaten granaten, verlaten grensposten, gesloten cafés en bejaarde nabestaanden.’ Geweldig!