Onvoltooide liefdesbrieven, Michaïl Sjisjkin (Querido)

Walter Jansen (Boekhandel Jansen en de Feijter, Velp) | 12 juli 2013

Deze roman verdient een groot lezerspubliek en is zeker voor iedereen die genoten heeft van Pascal Mercier of van schrijvers als Sándor Márai, Dezsó Kosztolányi of Wieslaw Mysliwski. In Onvoltooide liefdesbrieven volgen we Volodja aan het front en Sasja thuis. De hele roman is opgebouwd uit brieven, maar de brieven blijven over en weer onbeantwoord. Ze lijken meer en meer op dagboekfragmenten. De brieven zijn gericht aan een bijna abstracte, afwezige geliefde die bijna mythische proporties aanneemt. Het samenzijn is bijna tastbaar en raakt tegelijk steeds meer naar de achtergrond. Als lezer weten we dat de brieven de geadresseerde niet meer zullen bereiken. Dat maakt ze niet minder urgent. Je zou wensen dat we het brievenschrijven nooit waren verleerd… Michaïl Sjisjkin schreef met deze roman zijn debuut maar dat is nergens voelbaar. Onvoltooide liefdesbrieven is een bijna tijdloze roman van ongewone kwaliteit.

Log snel in of word abonnee van Boekblad
  • Dit artikel bevat nog minimaal 0 woorden
Nog geen abonnement op Boekblad?

Profiteer van onze voordelige abonnementen.

Nu abonnee worden